پُست: همان مطلب یا نوشته خودمان است که بین بلاگرها به پست معروف است.
کامنت: نظرات مخاطبان شماست. هر اظهارنظر از طرف مخاطب اصطلاحا یک «کامنت» نام دارد. کامنت‌ها می‌توانند تائیدی باشند، یعنی اول خودتان بخوانید و بعد از تائید برای بقیه قابل نمایش باشد، قسمت کامنت‌های وبلاگ‌تان می‌تواند غیرفعال باشد و اصلا از کسی نظر نخواهید یا می‌تواند فعال باشد، یعنی به محض این‌که یک نظر گذاشته شد برای عموم قابل نمایش باشد. این تنظیمات هم در قسمت ارسال مطلب جدید است.
لینک: نشانی وبلاگ دوستان شماست که به نوعی مورد تائید و سلیقه شما است و به وبلاگ شما پیوند می‌شوند. برای وارد شدن به این بخش و پیوند وبلاگ دوستان به وبلاگ خودتان، می‌توانید به بخش پیوندهای وبلاگ که در منوی اصلی وبلاگ قرار دارد بروید و نشانی وبلاگ دوستان‌تان را وارد کنید.
قالب و موسیقی وبلاگ: با باز کردن وبلاگ در یک سرویس وبلاگ‌دهی، قالبی پیش‌فرض برای شما انتخاب می‌شود. شما می‌توانید برای انتخاب قالب‌های دیگر به سایت‌ها یا وبلاگ‌هایی که قالب‌های متنوع را طراحی می‌کنند و کدهایش را در اختیار شما می‌گذارند مراجعه کنید. کد قالب دلخواه‌تان را انتخاب کرده، به قسمت ویراش قالب وبلاگ‌تان بروید، کد قالب جدید را جایگزین کنید. موسیقی هم داستانش مثل همین انتخاب قالب است، کد دارد و بقیه ماجراها با این تفاوت که کد موسیقی را باید در قسمت تنظیمات وب پیست کنید.
آمارگیر وبلاگ: این قسمت جان می‌دهد برای دانستن این‌که وب‌تان چقدر در دل بازدیدکننده‌ها نشسته و پیشرفت کارتان را نشان می‌دهد. آمارگیرها از نوع خیلی ساده که فقط تعداد بازدید کننده‌ها را در اختیارتان می‌گذارد تا انواع پیشرفته‌تری که اطلاعات جورواجوری را به شما می‌دهد وجود دارند. پس اول باید یکی از این انواع را انتخاب کنید و کد آن را در همان قسمت تنظیمات وبلاگ بگذارید.
جذب بازدیدکننده: برای معرفی خودتان به دوستان و بلاگرهای دیگر، به وبلاگ‌های آن‌ها رفته و برای پست‌هایشان با اسم وبلاگ‌تان نظر بدهید. هیچ وقت از جمله «به وبلاگ من سر بزنید» استفاده نکنید چون بار منفی دارد و عمرا کسی به وبلاگ‌تان سر نمی‌زند. اگر وبلاگ‌تان موضوعی باشد، کوتاه بنویسید و نوشته‌تان، تولید و بارش فکر خلاق خودتان باشد، مطمئنا بازدیدکننده بیشتری خواهید داشت. (دقیقا یعنی این‌که کپی پیست نباشید)
کاشف باشید: برای استفاده از تمام امکانات وبلاگ کافیست به قسمت‌های مختلف منوی وبلاگ‌تان سرک بکشید و زحمت کشف بقیه را بکشید.
مراقب خودتان باشید: زیاد خودتان را درگیر رفاقت‌های اینترنتی و دوست‌های وبلاگی‌تان نکنید. این قضیه هم که تابلو بودنش تابلو است که خیلی‌ها با هویت واقعی‌شان در این فضا حاضر نمی‌شوند.